اینترنت فیبر نوری چیست؟

اینترنت فیبر نوری چیست؟ اینترنت فیبر نوری که معمولاً اینترنت فیبر یا به سادگی «فیبر» نامیده می‌شود، یک اتصال پهن باند است که می‌تواند به سرعت ۹۴۰ مگابیت در ثانیه (Mbps) با زمان تأخیر کم برسد. این فناوری از کابل فیبر نوری استفاده می کند که به طرز شگفت انگیزی می تواند داده ها را با سرعتی در حدود 70 درصد سرعت نور ارسال کند. علاوه بر این، کابل های فیبر نوری به اندازه سایر انواع کابل های سنتی مستعد شرایط آب و هوایی شدید نیستند، که به حداقل رساندن قطع برق کمک می کند. همچنین به طور موثر در برابر تداخل الکتریکی مقاومت می کند.

فیبر نوری برای چندین کاربر ایده آل است تا چندین دستگاه را به طور همزمان متصل کنند. با سرویس اینترنت فیبر نوری، می توانید:

فایل ها را به سرعت آپلود و دانلود کنید

از بازی آنلاین روان و چت ویدیویی با دوستان و خانواده لذت ببرید

از کل هارد دیسک خود، از جمله عکس‌ها و ویدیوهای بزرگ، به جای چند ساعت، در چند دقیقه پشتیبان‌گیری کنید

دانلود یک فیلم HD 2 ساعته در چند ثانیه، در مقایسه با 30 دقیقه یا بیشتر انتظار بیش از 20 مگابیت بر ثانیه از خدمات اینترنت سنتی

اینترنت فیبر نوری یک فناوری پیچیده است که امکان انتقال اطلاعات را به شکل نور به جای برق می دهد. قطعات زیادی این فناوری پیشرفته را تشکیل می دهند، اما دو جزء کلیدی فیبرهای نوری و به اصطلاح “آخرین مایل” شبکه فیبر نوری هستند.

فیبرهای نوری بسیار کوچک هستند – قطری در حدود 125 میکرون یا کمی بزرگتر از موی انسان. بسیاری از این فیبرها به صورت بسته بندی شده به یکدیگر متصل می شوند تا کابل ها را تشکیل دهند (با کابل های کواکسیال که از مس ساخته شده اند اشتباه گرفته نشود). فیبرهای نوری پالس های لیزر یا نور LED را به سمت پایین حمل می کنند و اطلاعات را به شکل “دودویی” منتقل می کنند، مشابه 0 و 1 های مورد استفاده در الکترونیک.

هنگامی که این پالس های نور بسیار سریع به مقصد خود می رسند، به خروجی الکتریکی تبدیل می شوند که دستگاه های شما می توانند درک کنند و از آن استفاده کنند. این کار توسط یک قطعه ویژه از تجهیزات به نام ترمینال شبکه نوری انجام می شود که سپس سیگنال را از طریق اتصال اترنت به کاربر ارسال می کند. کشش بین خط اصلی شبکه فیبر و کاربر نهایی به عنوان “آخرین مایل” نامیده می شود (اگرچه اغلب بسیار کوتاهتر از یک مایل است).

“فیبر خالص” به اتصالات فیبری اشاره دارد که تا خانه، کسب و کار یا رایانه رومیزی کاربر نهایی اجرا می شود. این سریعترین و گرانترین گزینه “آخرین مایل” است، زیرا سرعت و قابلیت اطمینان کامل فیبر را مستقیماً برای مصرف کننده به ارمغان می آورد.

به عنوان یک جایگزین، کابل های مسی اغلب برای حمل اتصال فیبر از یک ترمینال به نام “کابینت خیابان” به یک بلوک کامل مسکونی، محوطه دانشگاه یا ساختمان مسکونی استفاده می شود. این گزینه ارزان‌تر است، اما مقدار کمی از سرعت فیبر در «آخرین مایل» از بین می‌رود.

اگرچه بسیاری از مردم فیبر نوری را یک فناوری جدید می دانند، اما در واقع به دهه 1970 برمی گردد، زمانی که برای اولین بار در ارتباطات از راه دور استفاده شد.

در سال 1988، کابل های فیبر نوری در زیر اقیانوس گذاشته شد و ایالات متحده را به اروپا متصل کرد. در طول سال‌ها، خطوط بیشتر و بیشتری در زیر دریا کشیده می‌شد، بنابراین امروزه شبکه عظیمی از کابل‌های فیبر نوری در سراسر جهان گسترده شده است. شبکه‌های فیبر رو به رشد، با قابلیت‌های پرسرعت و انتقال مطمئن داده‌ها، امکان پیشرفت چشمگیر در حوزه مخابرات را فراهم کرده‌اند – در واقع، برخی می‌گویند فناوری فیبر نوری چیزی است که عصر اطلاعات را ممکن کرد.

در کشورهای توسعه‌یافته، خطوط فیبر نوری سال‌ها پیش جایگزین خطوط مسی قدیمی‌تر شدند و هسته یا «ستون فقرات» شبکه‌های اینترنتی فعلی ما را تشکیل دادند. اخیراً نصب خطوط فیبر نسبت به مسی مقرون به صرفه تر شده است. بنابراین، با پیشرفت فناوری، شبکه‌های فیبر نوری به سرعت در شهرها و مستقیماً به خانه‌ها در حال گسترش هستند.

ما درباره اینترنت فیبرنوری چیست صحبت کردیم حالا به تفاوت اینترنت فیبر نوری با انواع دیگر اینترنت می پردازیم تفاوت اصلی این است که فیبر مانند سایر انواع اتصالات اینترنتی از جریان الکتریکی استفاده نمی کند. از نور استفاده می کند که از طریق هسته فایبر گلاس منتقل می شود

فناوری های اینترنتی در طول زمان به طور چشمگیری تکامل یافته اند. در اینجا خلاصه ای کوتاه از انواع اصلی اتصالاتی که هنوز استفاده می شوند و نحوه کار آنها آورده شده است:

Dial-up، که بسیار کمتر از 20 سال پیش رایج است، از خطوط تلفن موجود استفاده می کند که معمولاً از مس ساخته شده اند. Dial-up از فرکانس شنیداری تلفن ثابت استفاده می کند، به همین دلیل است که هنگام اتصال یک سری بوق و صدا می شنوید. و شما نمی توانید همزمان از تلفن و اینترنت استفاده کنید زیرا آنها یک خط مشترک دارند.

سرعت متوسط اتصالات شماره گیری حدود 56 کیلوبیت در ثانیه (یعنی حدود 0.05 مگابیت در ثانیه) برای دانلود و آپلود است.

اینترنت DSL (خط مشترک دیجیتال) نیز از خطوط تلفن برای انتقال داده ها استفاده می کند. اما برخلاف Dial-up، DSL از فرکانس های نامفهوم استفاده می کند، بنابراین با سرویس تلفن صوتی شما رقابت نمی کند.

سرعت متوسط ​​DSL بین 1 تا 100 مگابیت در ثانیه برای دانلود و حداکثر 20 مگابیت در ثانیه برای آپلود است.

اینترنت DSL (خط مشترک دیجیتال) نیز از خطوط تلفن برای انتقال داده ها استفاده می کند. اما برخلاف Dial-up، DSL از فرکانس های نامفهوم استفاده می کند، بنابراین با سرویس تلفن صوتی شما رقابت نمی کند.

اینترنت کابلی از همان خط (یا حداقل از همان نوع خط) استفاده می‌کند که سرویس تلویزیون کابلی شما از آن استفاده می‌کند که به عنوان «کابل کواکسیال» شناخته می‌شود. سرعت اینترنت کابلی می تواند بسیار متفاوت باشد، به طور متوسط ​​تا 940 مگابیت در ثانیه برای دانلود و تا 50 مگابیت در ثانیه برای آپلود.

اتصالات اینترنت پرسرعت داده ها را با سرعت های مختلف انتقال می دهند. فیبر علاوه بر سریع‌تر بودن، به طور گسترده‌ای قابل اطمینان‌تر نیز در نظر گرفته می‌شود و یک انتخاب عالی برای افراد دورکار، گیمرها، خانواده‌های چند کاربره و مشاغل است.

این سرویس می تواند سرعت دانلود/آپلود متقارن تا 940 مگابیت در ثانیه (Mbps) را از طریق اتصال سیمی به روتر شما ارائه دهد.

در فکر کردن به سرعت، نمی توانید تأثیر وای فای را نادیده بگیرید. سرعت اتصال روزمره ای که تجربه می کنید می تواند با استفاده از فناوری بی سیم محدود شود، که در مقایسه با اتصال سیمی که وارد روتر شما می شود، قدرت سیگنال (به معنی کاهش پهنای باند) را از دست می دهد.

برای خرید کابل شبکه لگراند و سوئیچ سیسکو 2960 ، همچنین راه اندازی center data با سایت پژواک راه اندیشه همراه شوید.