بررسی خصوصیات مهم پروتکل های مسیریابی

[vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_custom_heading text=”بررسی خصوصیات مهم پروتکل های مسیریابی” font_container=”tag:h2|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]آشنایی با پروتکل های مسیریابی و ویژگی های هر کدام از آن ها موضوعی است که در این بخش به آن می پردازیم. منظور از مسیریابی انتخاب بهترین مسیر در بین روترهای شبکه می باشد. هدف از پروتکل های مسیریابی این است که قادر به شناسایی مسیرهای موجود در شبکه یک سازمان باشیم، بر اساس آن جدول مسیریابی بسازیم و در نهایت اقدام به تصمیم گیری درباره مسیریابی کنیم.[/vc_column_text][vc_empty_space][us_image image=”2544″ align=”center”][vc_empty_space][vc_custom_heading text=”پروتکل های مسیریابی” font_container=”tag:h3|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]پروتکل های مسیریابی چیست؟ همان طور که می دانید در شبکه، سخت افزارها و نرم افزارهای مختلفی مشغول به کار هستند که یکی از سخت افزارها روتر نام دارد. به انتخاب بهترین مسیر در بین روترهای یک شبکه، مسیریابی گفته می شود. مهم ترین هدف پروتکل های مسیریابی این است که بتوانیم مسیرهای گوناگون در یک شبکه را شناسایی کنیم و بر اساس آن جدول های مسیریابی بسازیم و تصمیمات لازم را در این زمینه اتخاذ کنیم. متداول ترین پروتکل های مسیریابی شامل RIP, IGRP, EIGRP, OSPF, IS-IS, BGP است که در ادامه به معرفی و بررسی ویژگی ها و خصوصیات هر کدام از آن ها می پردازیم. این پروتکل ها در دو گروه قرار می گیرند که می توان به Distance Vector و Link State اشاره کرد.[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”معرفی گروه های پروتکل مسیریابی” font_container=”tag:h3|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_custom_heading text=”Distance vector protocols” font_container=”tag:h4|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]این پروتکل ها به کندی همگرا می شوند و می توانند جدول مسیریابی خود را برای اطرافیان که به شکل مستقیم به آن ها متصل هستند انتشار دهند. این جدول در فواصل زمانی مشخص و استفاده از پهنای باند زیاد منتشر می شوند. اگر یکی از مسیرها از دسترس خارج شود باید تمام روترهای فعال در شبکه، جدول های مسیریابی خود را بر اساس آخرین اطلاعات بروزرسانی کنند.

یکی از مشکلاتی که این پروتکل ها دارند این است که هر کدام از روترها باید اطلاعات جدید را به اطرافیان یا اصطلاحات همسایگان خود اطلاع دهند. به همین دلیل ممکن است زمان زیادی را بدین منظور صرف کنند تا همه روترها بتوانند اطلاعات دقیقی از شبکه را بدست بیاورند. لازم به ذکر است که این پروتکل ها مقیاس پذیر نیست و از subnet mask های ثابت استفاده می کنند.[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”Link state protocols” font_container=”tag:h4|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]این پروتکل ها به شکل موثر از پهنای باند استفاده می کنند. زیرا تنها هنگامی اقدام به انتشار اطلاعات مسیریابی می کنند که در زمان تغییر و دگرگونی قرار دارند و فقط تغییرات را منتشر می کنند. به همین دلیل سرعت همگرایی در آن ها افزایش پیدا می کند. این پروتکل ها اطلاعات جدید را در اختیار تمام اطرافیان و همسایگان قرار می دهند و تلاش آن ها بر این اساس است که شبکه را بر پایه اطلاعات جدید همگرا کنند. آن ها مقیاس پذیر هستند و از چندین subnet mask استفاده می کنند. به همین خاطر مسیریابی را بهتر انجام می دهند.[/vc_column_text][vc_empty_space][us_image image=”2543″ size=”full” align=”center”][vc_empty_space][vc_custom_heading text=”معرفی انواع پروتکل های مسیریابی” font_container=”tag:h3|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_custom_heading text=”پروتکل IGRP” font_container=”tag:h4|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]پروتکل IGRP در گروه distance vector قرار دارد و به منظور مسیریابی چند پروتکل در شبکه های متوسط و کوچک سیسکو بکار می رود. به منظور استفاده از این پروتکل باید حتما از روترهای شرکت سیسکو استفاده کنید. این شرکت که در زمینه تولید انواع سخت افزار شبکه فعالیت می کند اقدام به تولید سوئیچ سیسکو 2960 برای راه اندازی Data center کرده است. البته سایر سخت افزارها همچون کابل شبکه لگراند نیز در راه اندازی دیتاسنتر مورد استفاده قرار می گیرد.

این پروتکل می تواند پروتکل های IP، IPX، Decnet و AppleTalk را به خوبی مسیریابی کند و برای افرادی که از چند پروتکل استفاده می کنند بسیار تطبیق پذیر است. قابلیت پشتیبانی از 100 هاپ باعث شده که هر 90 ثانیه یکبار اطلاع رسانی کند و با استفاده از 5 معیار مختلف و ترکیبی، بهترین مسیر را انتخاب کند.[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”پروتکل EIGRP” font_container=”tag:h4|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]پروتکل EIGRP را می توان نسخه پیشرفته پروتکل IGRP دانست که یک پروتکل هیبرید است و به واسطه سیستم های سیسکو فراهم شده است. این پروتکل در هر دو گروه قرار دارد و از متریک های مشابه به منظور انتخاب بهترین مسیر استفاده می کند. در پروتکل EIGRP تنظیماتی برای Load balance ترافیک وجود دارد که می توان از طریق مسیرهای برابر یا نابرابر استفاده کرد. خلاصه سازی آدرس های شبکه در  پروتکل EIGRP به طور خودکار می باشد اما می توان پیکربندی آن را به نحوی انجام داد که خلاصه سازی آدرس های شبکه در محدوده مشخص شده انجام شود.

در پروتکل EIGRP همگرایی سریع تر اتفاق می افتد زیرا در آن از الگوریتمی به نام DUAL کمک گرفته شده است. اگر یکی از روترها تشخیص دهد که یکی از مسیرها از دسترس خارج شده است این الگوریتم فعال و شروع به کار می کند. روتر از همسایگان می خواهد که به دنبال یک مسیر جایگزین باشند که به نحوی دور باطل در شبکه ایجاد نشود.[/vc_column_text][vc_empty_space][us_image image=”2545″ size=”full” align=”center”][vc_empty_space][vc_custom_heading text=”پروتکل OSPF” font_container=”tag:h4|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]پروتکل OSPF از دیگر پروتکل هایی مسیریابی می باشد و در گروه Link State قرار دارد. این پروتکل به منظور مسیریابی IP در شبکه های وسیع مورد استفاده قرار می گیرد و یک اطلاعیه برای تمام اطرافیان و همسایگان متصل در ناحیه موردنظر ارسال می کند. هر کدام از روترهای  OSPF که فعال شود یک بسته به نام Hello برای سایر روترها ارسال می شود. این بسته دارای اطلاعاتی از جمله ID روتر، تایمر روتر و Subnet mask است.

الگوریتم این پروتکل Dijkstra نام دارد که سبب می شود کوتاه ترین مسیر از مبدا تا مقصد مشخص شود. هر کدام از روترهای این پروتکل قادر است یک کپی از توپولوژی پایگاه داده را در اختیار بگیرد و هر کدام از تغییراتی که در مسیر اتفاق می افتد به سرعت تشخیص داده شوند.

[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”پروتکل IS-IS” font_container=”tag:h4|text_align:right” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]پروتکل IS-IS در گروه link state قرار دارد که شباهت زیادی با پروتکل قبل دارد و در سازمان های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد. این پروتکل قادر است بسته ها را میان سیستم های Intermediate که یک روتر می باشد مسیریابی کند. در این پروتکل شاهد استفاده از روترهای سطح 1 و 2 هستیم. روترهای سطح 1 مانند روترهای OSPF هستند که فاقد ارتباط با ناحیه خارج از خود می باشند. اما روترهای سطح 2 شامل ناحیه های اصلی می باشند که با سایر نواحی اتصال برقرار می کنند. هر کدام از روترهای IS-IS دارای یک آدرس منحصر به فرد برای مسیریابی دامنه هستند. اطلاع رسانی مسیریابی زمانی اتفاق می افتد که تغییر مسیر صورت می گیرد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]